Dag 2 Tubbergen-Ootmarsum

Een vroege start, half 7 ging de wekker. De wekker was eigenlijk overbodig want de kinderen waren al volop in de weer. Er werd mij gevraagd of ik wat in mijn schoen had gekregen.. toen ben ik toch maar even gaan kijken..  en kijk eens wat ik in mijn schoentje vond: pepernoten en een 2 euro chocolade munt. 10 pepernoten volgens de jongens maar ik telde er 11. Na het ontbijt mochten ze worden opgesmikkeld. Ik heb een goed ontbijt gehad met zelfgebakken brood die iedere avond wordt gebakken door één van de kinderen. Nog een paar boterhammen voor onderweg en om half 9 stond ik in de wandelschoenen. Een deel van mijn spullen achterlatend want vanmiddag mag ik hier weer te gast zijn. Ik voel me hier al aardig thuis. 

Brrr, 4 graden, een extra laagje kleding en een thermolegging komen vandaag goed van pas. De etappe is vandaag zo'n 23 kilometer. Ik loop op kilometerslange wandelweggetjes zonder een mens tegen te komen. Een eekhoorn doorkruist op zijn eigen tempo mijn weg. Heel veel bos zit er in deze route en ik zie dat ik precies op de grens van Nederland-Duitland loop. Ik weet dat er een restaurant genaamd Bels op de route ligt. Hier loop ik dan ook doelgericht op af en er schieten van allerlei lekkernijen door mijn hoofd. Ik kijk er dus enorm naar uit! Ik voel namelijk mijn kleine teentje, vooral aan mijn linkervoet maar ook rechts. En dit was tijdens de DMT ook het geval. Ik heb gelukkig teencondooms meegenomen en die verlichten de pijn enigszins. Morgen dus gebruiken! Ik passeer kale vlakken, waar ik later lees dat ze daar plek hebben gemaakt om heide te laten groeien! Er grazen ook wat Schotse Hooglanders. Ik blijf uit de buurt! 

Ik moet nu toch inmiddels niet ver verwijderd zijn van restaurant Bels. Ik kijk toch even op maps, nog 45 minuten lopen.. dat zal vast een andere route zijn dan die ik loop. Het landschap veranderd en dan met name het hoogteverschil. Ik kom af en toe iemand tegen op de route en telkens weer wordt ik gegroet.

Ik denk nog zo 2 km naar Bels.. alweer een kwartier voorbij, misschien nog 1 km. Ik ga wat sneller lopen en zie op de map dat het nog 600 meter is.. Aah kijk is aan Bels. Ik maak een korte video opname voor mijn After movie van het Twentepad. Deze volgt dit weekend en dan neem ik jullie mee met mijn reis door het Twentse landschap.  Nog even geduld.. 

Ik zie allemaal mensen met een bloem en er wordt gehuild.. blijkt er een uitvaart te zijn en is er een deel van het restaurant afgesloten. Uiteindelijk kom ik erachter hoe ik het restaurant dan wel binnen kan komen en tref ik twee gasten aan die net koffie hebben gedronken. Yes! Ik wordt niet teleurgesteld. De twee gasten gaan na wat te hebben gesproken over mijn wandeltocht weer op de fiets richting Ootmarsum. 5, 10 en 15 minuten later zit ik nog steeds in dezelfde, overigens wel sfeervolle ruimte, te wachten totdat er een medewerker mij komt voorzien van lekkers. De kaart had ik inmiddels al uitgespit. Ik open één van de twee deuren na wat geroepen te hebben om een medewerker, tref ik een blaffende hond die het mij niet in dank afneemt dat ik hem stoor. Ik sluit snel de deur en probeer de andere deur.. Ik zie alleen een hele lange gang met nog meer deuren.. Ik zal toch wel mijn Latte krijgen.. 

Maris denkt na.. aha! We gaan restaurant Bels bellen en jawel de beste meneer stuurt iemand mijn kant op. Super! Binnen 3 minuten werd ik geholpen binnen 7 minuten had ik mijn Latte en binnen 10 minuten mijn uitsmijter! ( al het lekkers op de menukaart was niet mogelijk wegens de besloten groep maar wel een uitsmijter of tosti en dit maakte mij al genoeg blij:) )

Op naar Ootmarsum.. 14 km van de 24 km gelopen dus ruim over de helft! Het werd wel een stukje kouder. Ik probeerde 5 km te wandelen en gunde mezelf toen een break met een bakje jasmijn thee. Wat fijn zo'n thermoskan waarbij het water 12 uur warm blijft! En echt warm blijft! 

Zo nu en dan kwam er een mountainbiker voorbij maar dat was het dan ook wel. Nu was er al even niemand meer mij gepasseerd. En dan was daar ineens een wit busje. Er wordt een man gedropt en de het busje rijd een stukje verder. Toen ik dichterbij kwam zag ik dat het een man van middelbare leeftijd was en nog iets dichterbij zag ik een geweer en een jas met rode vlekken. (De gekste gedachten komen op) de man groet en ik groet terug. Twintig meter verder staat het witte busje en komt er nog een man uit waggelen. Hij maakt geen oogcontact in eerste instantie. Ik denk ineens aan de podcast van avontuurlijke vrouwen (Antoinette Spaan) over angsten in het bos en onbekenden. De volgende tip volg ik dan ook op: ik loop recht, zelfverzekerd maak oogcontact en groet de man als eerst. Hij zegt: hallo en loopt door. Ha zie je wel, niets aan het handje! 5 minuten later hoor ik geweerschoten en denk hopelijk is het een dier. 

Ik loop met enige tegenzin de laatste kilometers (vooral mijn kleine teen zeurt). Na ruim 24 km kom ik aan in Ootmarsum. Ik besluit niet het stadje te ontdekken maar al snel te bus te pakken naar Coen en Diënne in Tubbergen om optijd te zijn voor het avondeten. Ik maak met mezelf de afspraak om morgenochtend fris en fruitig Ootmarsum te ontdekken. 

Om 17 uur precies kwam ik binnen bij de familie. De tafel was al gedekt en mijn wilde avonturen heb ik gedeeld met de familie. We aten boerenkool met worst en daarnaast nog een linzensalade. Zo lekker! En een toet met yoghurt, dadels en noten. Coen en Diënne hadden tien minuten gesprekken van de 3 jongens dus ik keek het Sinterklaas journaal samen in de woonkamer. 

Ik vertrek morgen weer en heb het hier reuze naar mijn zin gehad. Iets terugdoen voor de gastvrijheid kan ik dan ook niet laten. Ik mag van Diënne de fiets pakken van één van haar zonen en fiets naar de supermarkt. Haal wat Sint snoepgoed en een doosje chocolade voor de Coen en Diënne. Morgen zullen de jongens wat lekkers in hun schoen gaan vinden. Het voelde zo hartelijk en de kinderen vonden het ook helemaal dikke prima dat ik er was. Ze vroegen aan mij of ik nog bleef. Het zit er bijna op helaas en ik vertrek morgen! 

Door alle gezelligheid van vanavond heb ik nog geen overnachting voor morgen geregeld. Spannend... :)

Voor vandaag sluit in mijn ogen want half 7 staan we weer aan! 

Slaaplekker en tot snel. 

Liefs,

Mariska