Dag 4 Twentepad Beuningen-Oldenzaal

Hallo hallo, daar ben ik weer! 

Vanmorgen ging mijn wekker om 7:15 uur. Ik had heerlijk geslapen en ook voor het eerst weer eens ruim 8 uur! Gerda was al druk in de weer om voor mij een fantastisch ontbijt klaar te maken. Er was koffie, jus d'orange, boterhammen, kaas, diverse zoetigheden, een gekookt eitje en echte Twentse krentenwegge. Lieve Saar mocht nog even bij me op schoot en Gerda vergezelde me aan tafel en toen was het tijd om mijn spullen te pakken. Nog even een positief woordje in haar logboek geschreven en bedankt en betaald. Ieder VOF adres rekent dezelfde prijs ongeacht de accomatie en locatie en dat is €22,50 p.p.p.n. altijd inclusief ontbijt! Echt leuk om te doen! 

Rond 9 uur begon ik aan mijn etappe nummer 4. Dit wordt alweer mijn vijfde wandeldag achtereen en dat voel ik aan mijn kleine tenen. Bij thuiskomst maar eens een pedicure bezoekje plannen. Dit belemmert mij wel tijdens lange afstandswandelingen. Ik loop een aantal kilometer langs de rivier de Dinkel. De Dinkel is mooi, het bos in herfstkleuren en zowaar maak ik wat hoogtmeters in het Twentse heuvellandschap. Tot nu toe heb ik geen enkele kilometer op het Twentepad overgeslagen. Steeds pakte ik de route weer op waar ik gebleven was. 

Het eerste deel wandel ik weer veel alleen. Wandelaars die het Twentepad wandelen ben ik niet tegengekomen, al weet ik dat natuurlijk nooit helemaal zeker. Op de DMT zag ik mensen lopen met het route boekje en herkende ik ze daaraan. Of is Limburg toch wel aantrekkelijke dan Twente? 

Even een slaapplek regelen? Ja dat lijkt me handig. Ik bel een adres in Oldenzaal , Anneke, en vraag of ik vanmiddag kan komen voor een warme douche en overnachting. Anneke is een VOF locatie midden in het centrum van Oldenzaal en ze vind het prima dat ik kom. Alleen is ze er niet maar legt de sleutel onder de deurmat. Wat een vertrouwen! 

Ik loop en ik loop en ik zie steeds daar weer een bankje. Steeds weer een Bankje. En op dat bankje ga ik dan ook steeds weer even zitten want ik kan het niet laten. Mijn blaren doen zeer en ik weet dat zitten op een bankje niet gaat helpen maar het verlicht wel even de pijn. Een kopje thee op ieder bankje. Dat vind ik toch wel even fijn. 

Gerda zei het gisteren nog dat er een pippoo wagen zou zijn op de route maar of die open was wist ze niet. Toen popte die ineens op, de pippoo wagen waar je jezelf even kunt opladen. Je kan er koffie, thee, een koek of een cup a soup kopen. Ik had nog mijn eigen thee maar ben wel even in de wagen gaan rusten. Wat een leuk initiatief! 

Wandelen is fijn, dat vind ik nog steeds maar ik vind het wel zwaar. Hoe meer dagen ik wandel des te zwaarder het lijkt te worden. Misschien moet ik wel door de kleine pijntjes heen maar daar heb ik dan nog wel een paar weken voor nodig.. Fietsen houd ik met gemak weken vol maar wandelen wat een aanslag op je benen zeg. Mijn tas op mij rug is nog het minste. Soms denk ik dat het mijn wandelschoenen zijn en is het beter om op hardloopschoenen te gaan wandelen. Op het Twentepad is dat geen aanrader door de drassige ondergrond hier. Chapeau voor iedereen die afstanden van 20 km of meer per dag loopt! 

In het gebied tussen de Lutte en Oldenzaal wordt het wat drukker. Ik wandel door de mooie natuur, de bospaden, de grindweggetjes en langs de vele mooie boerderijen. 

" Hallo, kijk zeg een echte wandelaar (kijkend naar mijn schoenen). Twentepad? Oh echt? Hoeveel kilometer is dat? He, alleen? Oldenzaal? Wat leuk! De dominee, daar kan je lekker lunchen. Geniet van het weer. Zet hem op meid "  (zomaar een kort gesprekje onderweg) 

Na 15 vretende kilometers kwam ik aan in Oldenzaal. Mezelf direct naar De dominee toegesleept om te genieten van een chardonnay en een tosti pesto! 

Zojuist aangekomen bij het huis van Anneke en mijzelf goed opgewarmd met een warme douche. Ik zal haar later vandaag zeker nog wel treffen. 

Morgen de laatste etappe alweer. De vraag is hoever ga ik komen. Ik heb me er eigenlijk al bij neergelegd dat ik het niet ga halen en dat is oké. De etappe naar Hertme is 19 km en daarna nog 11 km naar Almelo. De laatste etappe zal ik dan nog een andere keer gaan lopen. 

Wat eten we vanavond? Een patatje van de snackbar om de hoek ;-) Zin in! 

Een gedichtje 

Vogels die fluiten. Ik ben buiten. 

Gedachten komen en gaan. Hoeveel kilometer nog te gaan? 

Niemand die mij hoort, niemand die mij stoort.

Minuten tikken weg en uren gaan voorbij 

Hier in de natuur voel ik me vrij

De zon schijnt op mijn gezicht. De ogen zijn op mijn schoenen gericht. 

Een vriendelijk woord, niemand die mij stoort

Ik heb aandacht voor waar ik ben en wie ik tegenkom. Een fantastisch lichtspel van de schijnende zon. 

Dat is de reden waarom ik aan het Twentepad begon. ♡

Liefs en tot morgen,

Mariska